مقایسه عوامل استرس زا در دانشجویان سال آخر پرستاری و مامایی دانشگاه های ‏منتخب علوم پزشکی شهر تهران‏

‏زمینه و هدف:دانشجویان پرستاری و مامایی، عوامل استرس زای متعددی را تجربه می کنند. به منظور کاهش ‏استرس ها و پیشگیری از عواقب آن ها باید تدابیری اتخاذ گردد. هدف از این مطالعه مقایسه عوامل ‏استرس زا بین دانشجویان سال آخر پرستاری و مامایی در دانشگاه های علوم پزشکی منتخب شهر تهران ‏است. مقایسه عوامل استرس زا در دانشجویان پرستاری و مامایی می تواند شرایط زمینه ای کنترل کننده ‏این عوامل را تا حدود زیادی مشخص کند.‏روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی و مقطعی است. نمونه های پژوهش شامل کلیه ‏دانشجویان کارشناسی دختر سال آخر پرستاری و مامایی دانشگاه های علوم پزشکی تهران،ایران و شهید بهشتی ‏در سال تحصیلی 84-83 بودند، که به روش سرشماری انتخاب شدند. از 380 نفر دانشجویان سال آخر، تعداد ‏‏363 نفر در پژوهش شرکت کردند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده شد که شامل متغیرهای فردی ‏‏(15 سؤال) و عوامل استرس زا (54 سؤال) در سه حیطه محیط دانشگاه، محیط بالین و مسایل شخصی-اجتماعی ‏می باشد. پس از تعیین اهم عوامل استرس زا توسط دانشجویان پرستاری و مامایی، کلیه عوامل استرس زا بین ‏دانشجویان پرستاری و مامایی مورد مقایسه قرار گرفت. داده ها با استفاده از آمار توصیفی نظیر شاخص های ‏مرکزی (میانگین)، و آمار استنباطی نظیر آزمون 2‏، توسط نرم افزار ‏spss‏ تجزیه و تحلیل شد.‏یافته ها: نتایج نشان داد که تعدادی از عوامل استرس زا نظیر مبهم بودن آینده شغلی، عدم کفایت حرفه ای ‏هنگام فارغ التحصیلی، مراقبت از افراد در حال مرگ، فقدان هماهنگی بین آموزش و بالین، نگرانی در ‏زمینه اشتغال و کاریابی و.... به طور مشترک توسط دانشجویان پرستاری و مامایی عنوان شده است. ‏همچنین بین برخی از عوامل استرس زا در حیطه تحصیل در دانشگاه (نظیر نارضایتی از رشته تحصیلی)، ‏حیطه بالین (نظیر دانش بالینی ناکافی)، و حیطه شخصی - اجتماعی (نداشتن اعتماد به نفس) با رشته ‏تحصیلی ارتباط آماری معناداری مشاهده می شود.‏نتیجه گیری: دانشجویان پرستاری و مامایی در حیطه های تحصیل در دانشگاه، محیط بالین و شخصی-‏اجتماعی با استرسورهای متعددی روبرو هستند که برخی از آن ها اهمیت بالایی دارد. همچنین در ‏مواردی دانشجویان پرستاری و مامایی استرس های متفاوتی را تحمل می کنند که مقایسه آن ها زمینه ‏ارایه راه کارهای مؤثرتر در کاهش عوامل استرس را فراهم می کند. لذا لازم است که مسؤولین دانشکده ها ‏برای کاهش عوامل استرس زا برنامه ریزی نموده و راه کارهای بهینه را به کار گیرند.‏